Monday, May 9, 2011

Ζοζέ Σαραμάγκου - Κάιν

Σαρκαστικός σε έναν βαθμό που με εντυπωσίασε και εριστικός όσο έπρεπε. Δεν θα πω πολλά απλά παραθέτω κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο 'Κάιν', το τελευταίο βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου (José Saramago-Caim).
---
"Η ιστορία των ανθρώπων είναι η ιστορία της ασυνεννοησίας τους με τον Θεό - ούτε αυτός καταλαβαίνει εμάς ούτε και εμείς εκείνον."
---
Ο Κάιν συνομηλεί με τον Θεό:
"-Το αίμα που βρίσκεται εδώ δεν το έχυσα εγώ, ο Κάιν μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στο κακό και στο καλό, αφού επέλεξε το κακό θα το πληρώσει. 
-Όσο κλέφτης είναι αυτός που μπαίνει στο αμπέλι άλλο τόσο είναι και αυτός που φιλάει τσίλιες, είπε ο Κάιν"
---

"πόσο θλιβεροί είναι όμως οι άνθρωποι χωρίς άλλο σκοπό στη ζωή τους παρά να κάνουν παιδιά χωρίς να ξέρουν γιατί και για τι. Για τη διαιώνιση του είδους, λένε εκείνοι που πιστεύουν σε έναν τελικό στόχο, έναν έσχατο λόγο, παρότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ποιοι είναι και ποτέ δεν αναρωτήθηκαν στο όνομα τίνος πράγματος θα πρέπει να διαιωνιστεί το είδος, σαν να ήταν η μοναδική και έσχατη ελπίδα του σύμπαντος."
---
Ο άγγελος απολογείται, επειδή καθυστέρησε, για την διάσωση του Ισαάκ από την απόπειρα του πατέρα του (Αβραάμ):
"Ο άγγελος πήρε μια μικρή έκφραση μεταμέλειας. 
Λυπάμαι πολύ που έφτασα καθυστερημένος, αλλά δεν είναι δικό μου το φταίξιμο, καθώς ερχόμουν μου παρουσιάστηκε ένα μηχανικό πρόβλημα στη δεξιά φτερούγα, δεν συγχρονιζόταν με την αριστερή, το αποτέλεσμα ήταν διαρκείς αλλαγές στην πορεία που με αποπροσανατόλιζαν."
---
Η συζήτηση μεταξύ πατέρα και ιού αμέσως μετά...
"-Και τι κύριος είναι αυτός που προστάζει έναν πατέρα να σκοτώσει τον ίδιο του τον γιο;
-Είναι ο κύριος που έχουμε, ο κύριος των προγονών μας, ο κύριος που βρισκόταν εδώ πριν εμείς γεννηθούμε.
-Και αν αυτός ο κύριος είχε ένα γιο, θα τον έστελνε κι αυτόν να τον σκοτώσουν; ρώτησε ο Ισαάκ.
-Το μέλλον θα μας το πει!
[...]
-Αν είχες παρακούσει την εντολή, τι θα συνέβαινε; ρώτησε ο Ισαάκ.
-Το σύνηθες για τον κύριο είναι να στείλει την καταστροφή ή μια αρρώστια σε όποιον παρακούσει.
-Δηλαδή ο κύριος είναι μνησίκακος;
-Έτσι νομίζω, είπε ο Αβραάμ χαμηλόφωνα, σαν να φοβόταν μήπως ακουστεί."
---
"Ο δρόμος της πλάνης ξεκινά στενός, πάντα όμως βρίσκεται κάποιος διαθέσιμος να τον ανοίξει, θα λέγαμε πως η πλάνη, επαναλαμβάνοντας την λαϊκή ρήση, είναι σαν το φαΐ και το ξύσιμο, μην τυχόν και το αρχίσεις.
[...]
Νιώθω πως ότι μου συμβαίνει πρέπει να έχει κάποιο νόημα, κάποια σημάδια, νιώθω πως δεν πρέπει να σταματήσω στα μισά του δρόμου χωρίς να έχω ανακαλύψει περί τίνος πρόκειται. Αν γεννήθηκα για να ζήσω κάτι διαφορετικό, πρέπει να μάθω τι και για τι."
---
"Είναι περίεργο που οι άνθρωποι μιλάν με τόση ελαφρότητα για το μέλλον, σαν να το έχουν του χεριού τους, σαν να εξαρτιόταν από κείνους να το απομακρύνουν ή να το φέρουν πιο κοντά σύμφωνα με τη βολή και τις ανάγκες της κάθε στιγμής."
.

Monday, May 2, 2011

Σήμερα

Ότι απέμεινε απ’ την ευτυχία
βρίσκεται εσώκλειστο
σε μία κονσέρβα τόνου
από τον βορά. 
Εμείς κλωτσάμε πετραδάκια στον δρόμο, 
και διαβάζουμε φυλλάδες
σε περίπτερα κρεμασμένα
στην άκρη του γκρεμού. 

Τα βράδια ξενυχτάμε
περιμένοντας κάτι
που θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα·
σαν ανακούφιση,
σαν λύτρωση
από αυτό που μας καταπνίγει.

Φτάσαμε, εδώ που φτάσαμε, 
χωρίς να έχουμε βγάλει εισιτήριο για 
την επιστροφή·
σε ένα χθες που φαντάζει
καλύτερο; 
όχι καλύτερο, μονάχα
πιο δροσερό! 

Ζούμε μέσα από τις αναμνήσεις μας,
προσπαθώντας να χτίσουμε μία καθημερινότητά,
που δεν είναι όμως καθόλου καθημερινή
.
-