Σήμερα

Ότι απέμεινε απ’ την ευτυχία

βρίσκεται εσώκλειστο

σε μία κονσέρβα τόνου

από τον βορά. 

Εμείς κλωτσάμε πετραδάκια στον δρόμο, 

και διαβάζουμε φυλλάδες

σε περίπτερα κρεμασμένα

στην άκρη του γκρεμού. 

Τα βράδια ξενυχτάμε

περιμένοντας κάτι

που θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα·

σαν ανακούφιση,

σαν λύτρωση

από αυτό που μας καταπνίγει.

Φτάσαμε, εδώ που φτάσαμε, 

χωρίς να έχουμε βγάλει εισιτήριο για 

την επιστροφή·

σε ένα χθες που φαντάζει

καλύτερο; 

όχι καλύτερο, μονάχα

πιο δροσερό! 

Ζούμε μέσα από τις αναμνήσεις μας,

προσπαθώντας να χτίσουμε μία καθημερινότητά,

που δεν είναι όμως καθόλου καθημερινή

.

-