Ευχαριστώ σας

Γελάω, γελάς, γελάει· γελάμε, γελάτε, γελάνε. Είμαστε χαρούμενοι όμως; Ή απλά αντιδρούμε σε κάτι στιγμιαίο; Δεν ξέρω. Χθες παρατήρησα έναν χαζοχαρούμενο που έκανε ποδήλατο και σφύριζε. Μετά αναρωτήθηκα μήπως απλά ήταν ευτυχισμένος. Δεν θα μάθω ποτέ. Εμένα πάντως πονάει η μέση μου εδώ και μία βδομάδα και γελάω μόνο από συνήθεια ή όταν το απαιτεί η περίσταση κάπως συγκρατημένα…

Γέλιο δυνατό, γέλιο έξω καρδιά, γέλιο ντροπαλό και γέλιο σαστισμένο. Γέλιο παιδικό, αυτό με τα σιδεράκια, που πηγάζει από τα έγκατα της ψυχής και δεν πασχίζει να επιδείξει κάτι. Αλλά και γέλιο ενός ηλικιωμένου, που κάπου εκεί ανάμεσα στις χαρακιές τις σοφίας και του χρόνου κρύβει το νόημα όλου του κόσμου. Πρόσφατα είχα την τιμή να βιώσω το χαμόγελο αγαπημένου προσώπου, την ώρα που του έλειπε ένας ‘κεντρικός τομέας’. Ξέρεις αυτά τα μεγάλα δόντια που είναι μπροστά και πάνω. Του λαγού μωρέ! Έλειπε ένα από τα δύο… Μάλλον αυτός το απήλαυσε περισσότερο από εμάς καθότι μας χάρισε τόση χαρά μαζεμένη όση δεν είχαμε πάρει για πολλά χρόνια… 

Όσα χρόνια και να περάσουν όμως ο καθένας από εμάς εκφράζει την χαρά του διαφορετικά από τον διπλανό του, αλλά πάντα με τον ίδιο τρόπο. Είναι μάλλον γονιδιακό. Και είναι από τα πράγματα που σου μένουν από τον άλλον. Είχα πει μία προηγούμενη φορά ότι στον διαγωνισμό των αναμνήσεων χρυσός νικητής είναι οι μυρωδιές και αμέσως μετά ακολουθούνε τα ακούσματα. Ε, όταν μιλάμε για πρόσωπα, στην δεύτερη θέση είναι το γέλιο του. Ειδικά όταν αυτόν τον κάποιο τον έχεις ζήσει και ξέρεις από πού πηγάζει αυτή του η αντίδραση.

Μία ασήμαντη αφορμή, ένα χάδι, ένα φτέρνισμα την λάθος στιγμή αλλά και μία γκάφα του ‘απέναντι σου’. Είναι παντού, είναι πάντα εκεί και είναι ακατάπαυστο. Βγάλε τη σκέψη σου βόλτα μία ηλιόλουστη μέρα στην πόλη και θα καταλάβεις τι εννοώ. Θα το αντικρίσεις στα πιο απίθανα μέρη. Θα τρομάξεις μάλιστα αν αναλογιστείς αργότερα την αλλαγή στην διάθεση σου. Αλλά πρόσεχε όταν θα περπατάς εκεί έξω και μην ‘γελιέσαι’. Κάποιοι γνωρίζουν την προσοχή που δίνεις στο γέλιο και το εκμεταλλεύονται. Γιατί ξέρουν ότι πάντα θα το προσέχεις και μάλλον θα τσιμπήσεις!

Επίσης, έχε στο νου σου ότι το γέλιο, ναι μεν έχει ουσία και βάθος, αλλά έχει αρχή, μέση και τέλος. Να το προκαλείς και να το δέχεσαι όταν πρέπει. Γιατί αλλιώς κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς βαρετός. Στην καλύτερη περίπτωση. Το πιο πιθανό είναι να σε πούνε χαζοχαρούμενο. Μην γελάς. Μου τυχαίνει συχνά!

Για μένα πάντως, το γέλιο σημαίνει εκφράζομαι! Είναι από τις ύψιστες μορφές έκφρασης. Μπορείς να μάθεις τον άλλον από ένα και μόνο χαμόγελο. Αρκεί να είναι αληθινό. Γέλιο σημαίνει επικοινωνώ, αναγνωρίζω και αντικρίζω. Καταστάσεις αλλά και ανθρώπους. Είναι το ίδιο το νόημα της ζωής πιστεύω… Και ακολουθεί κοινή πορεία με την αγάπη. Για αυτό είχα πει ότι γελάω όσο μπορώ περισσότερο. Για να μην αφήνω κενά πίσω μου, στις ψυχές των αγαπημένων καθώς τις αγγίζω. Και ας με πειράζουν καμιά φορά και με αποκαλούν χαζοχαρούμενο. Θα έχω να θυμάμαι τις αντιδράσεις τους. Γιατί αυτές μένουν.

Μεγαλώσαμε τόσο που έχουμε αρχίσει να αιτιολογούμε τις πράξεις μας με την δικαιολογία: και τι θα έχουμε να λέμε στα εγγόνια μας; Όχι, λοιπόν! Πρέπει να ζούμε για να γελάμε. Γιατί όσο γελάμε άλλο τόσο ζούμε... Άσε που είναι και μεταδοτικό. Αλήθεια σε λέω! Κάνε ένα κοινωνικό πείραμα. Εκεί που θα είσαι με την παρέα σου για άλλον ένα ξενέρωτο καφέ θυμήσου κάτι πολύ αστείο και ξεκίνα να γελάς. Μετά από λίγο θα δεις τα πιο χαρούμενα πρόσωπα του κόσμου δίπλα σου. Γιατί εσύ τα διάλεξες να είναι δίπλα σου και τους έκανες να γελάσουν! 

Ήθελα να κλείσω αυτό το κείμενο με κάτι πολύ αστείο για να μοιράσω χαρά σε όποιον το διαβάσει. Αλλά όχι. Χρωστάω κάτι. Και το χρωσταώ σε πολλούς νομίζω… Θα κλείσω με μία ευχαριστία. Προς όλους αυτούς που μου γέλασαν ή μου χάρισαν ένα πλατύ χαμόγελο έστω και μία φορά στα αλήθεια…